KALWARIA

Powyższy tekst pochodzi z książeczki "Kalwarya Ujska", wydanej pierwotnie w czerwcu 1910 roku, służącej jako przewodnik po Kalwarii Ujskiej. Została ona wybudowana z inicjatywy ks. Franciszka Renkawitza, proboszcza ujskiej parafii, który swoją posługę pełnił w latach 1890-1913. Budowę rozpoczęto w 1893 roku, a do 1908 roku wzniesiono łącznie 18 budowli - kaplic i kapliczek wraz z zameczkiem. Każda stacja wyróżniała się innym stylem architektonicznym, wielkością czy elementami wystroju. Kalwaria w swoim pierwotnym kształcie nie przetrwała jednak długo. W latach 1942-1943 na polecenie zarządcy tzw. Kraju Warty, sukcesywnie wyburzano wszystkie budowle. Swój niechlubny udział w tym mieli także miejscowi Żydzi i Polacy, przetrzymywani w niemieckim obozie pracy. Po wojnie, już w 1946 roku, w miejscu dawnych kaplic ustawiono drewniane krzyże. Władze komunistyczne nie wyrażały zgody na odbudowę Kalwarii. W 1966 roku ruiny zamku zostały przekształcone w kaplicę Grobu Pańskiego. Z kolei w nocy z 2 na 3 czerwca 1976 roku, z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Floriana Łodziga, ustawiono na Kalwarii czternaście stacji Drogi Krzyżowej w formie figuralnej. W latach 1998-2010 trwały prace nad odbudową Kalwarii w zmienionym kształcie, w nowoczesnym wydaniu. Wybudowano cztery stacje (I, II, X i XIII), rozpoczęto budowę piątej (XIV), której nie ukończono.